Vinte anos despois de Pílulas azuis, Frederik Peeters volve falar de si mesmo, pero cambia a primeira persoa pola terceira. O seu avatar, Oleg, permítelle diseminar as liñas para profundar no seu oficio de debuxante, e tamén sinalar algunhas das contradicións que atormentan o noso tempo: a ultra modernidade tecnolóxica e o pensamento reaccionario, o culto á superficialidade e a procura da autenticidade, a sobre abundancia e a confusión.