Tít. orix.: Die müdigkeitsgesellschaft

Neste ensaio Han expón unha das súas teses principais: a sociedade occidental está a sufrir un silencioso cambio de paradigma, un exceso de positividade que está a conducir a unha sociedade do cansazo. Segundo o autor, toda época ten as súas enfermidades emblemáticas. Así, hai unha época bacterial que toca ao seu fin coa invención do antibiótico. A pesar do manifesto medo á pandemia, xa non vivimos na época viral. Deixámola atrás grazas á técnica inmunolóxica. O comezo do século XXI, desde un punto de vista patolóxico, non sería nin bacterial nin viral, senón neuronal. A depresión, o trastorno por déficit de atención con hiperactividade (TDAH), o trastorno límite da personalidade (TLP) ou a síndrome de desgaste ocupacional (SDO) definen o panorama de comezos deste século. Estas enfermidades non son infeccións, senón estados patolóxicos que seguen á súa vez unha dialéctica, pero non unha dialéctica da negatividad, senón da positividade, ata o punto de que cabería atribuírlles un exceso desta última.