Na primavera de 1992, os protagonistas de "Días sin escuela", un neno de 6 anos, que será acollido por Elena Uriel e Sento, e unha nena de 4, coñan con que, ao rematar o verán, comezarán a ir a clase cos seus amigos, pero de súpeto desátase ao seu redor unha guerra que, durante 3 anos, os arrastrará ao inferno. 30 anos despois da guerra dos Balcáns, eses nenos contan o vivido, e non recordan grandes batallas nin momentos históricos, como relatan os libros, senón que rememoran os días e noites durante 3 longos anos, con fríos invernos e calorosos veráns, coa fame, a enfermidade e a morte cabalgando polos camiños. Lembran o medo e recordan tamén xogos e risas, lembran o seu presente, porque todos os nenos viven sempre, con inocencia, no presente que en cada momento lles toca vivir.