Hai un tempo que o noso cerebro entende en branco e negro, ese tempo que media entre o nacemento da fotografía e a popularización da imaxe en cor, ese século longo que vai de 1850 a 1960. E, con todo, foi un tempo a cor, tan vivo como o vermello da camisa de Garibaldi, tan refulxente como o dourado da trompeta de Louis Armstrong, tan límpido como o azul do ceo onde os irmáns Wright voaron por primeira vez, tan pardo como as camisas dos membros do NSDAP ou tan verde como os campos de Francia en 1914… Insuflar cores a ese tempo é o que conseguiron o tándem que forman Marina Amaral, unha talentosa artista brasileira, e Dan Jones, un historiador británico, para narrar unha historia do mundo contemporáneo que conxuga o impacto dunhas imaxes que cambian a nosa forma de ver ese pasado cuns textos áxiles e incisivos. Desde a Guerra de Crimea ou a Revolución Industrial á crise dos mísiles ou o inicio da exploración espacial, o libro A cor do tempo explica un século decisivo da historia universal, co auxe e caída de imperios, o vertixinoso desenvolvemento da ciencia, a tecnoloxía e as artes, a traxedia da guerra e as sutilezas da política, e as vidas daqueles homes e mulleres, famosos ou anónimos. Marina Amaral creou duascentas imaxes a partir de fotografías contemporáneas, restaurándoas dixitalmente para ofrecelas como nunca se viron, case resucitadas, que se entreveran coa narrativa de Dan Jones, que as ancora e explica no seu contexto. Así, conxugados imaxe e verbo, A cor do tempo regala unha perspectiva única dun pasado tan próximo que explica o mundo de hoxe, crebando a barreira mental que o avellentado sepia impoñía a uns sucesos dos que apenas nos separan un par de xeracións.